Μια Νεανική Περιπέτεια των Παιδιών της Πλατείας Ηρακλείου
Είχαμε βαρεθεί τα πολιτικά πλακώματα στην πλατεία Ηρακλείου, τις ατέρμονες πολιτικές συζητήσεις και τις διαφορετικές μας ιδέες, έτσι είπαμε να κάνουμε κάτι που θα λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος ανάμεσά μας, αν όχι πολιτικά τουλάχιστον σαν ανθρώπους και να ξαναγίνουμε φίλοι που πραγματικά ήμασταν, άλλα οι πολιτικές μας συγκρούσεις μας είχαν κάνει να το ξεχάσουμε. Η ιδέα προήλθε από την πλευρά του ΚΚΕ Εσωτερικού και τον «Ρήγα Φεραίο», εκείνης της εποχής, συγκεκριμένα από τον Άκη Φιλιππίδη, ήταν να κάνουμε κάτι όλοι μαζί πέρα από τις πολιτικές μας διαφορές. Ο Άκης είχε επαφή με έναν ορειβατικό σύλλογο που διαχειριζόταν το καταφύγιο της Γκιώνας και έτσι έπεσε η πρόταση να πάμε για ορειβασία στην «Γκιόνα» χριστουγεννιάτικα, «τί είναι αυτό; .....» ρωτούσε ο ένας τον άλλον και απ ότι κατάλαβα ήταν, ότι θα πηγαίναμε να κάνουμε ρεβεγιόν σε ένα βουνό που θα είχε και λίγο χιόνι, «αχ τι όμορφα»! αρχίσαμε να λέμε, «άλλα καλού κακού ας έχουμε και ένα παπούτσι που να είναι για βουνό». Έτσι κατέβηκα στο μοναστηράκι ψώνισα κάτι παπούτσια που μπορούσαν να αντέξουν σε λίγο χιόνι, σακίδιο είχα όπως και υπνόσακο, για τον οποίο σκέφτηκα «βάλ’ τον και αυτόν μέσα πού ξέρεις μπορεί να μην έχει κουβέρτες αυτό το ξενοδοχείο που θα φτάσουμε!!!!!». Οι πληροφορίες έλεγαν ότι θα έχουμε και τζάκι και ότι καλό θα ήταν να πάρουμε κανένα μπουκάλι ουίσκι, άλλοι πάλη πήραν λουκάνικα και μπιφτέκια να ψήσουμε και λίγους ξηρούς καρπούς, θα περάσουμε τέλεια στο ορεινό ξενοδοχείο καταφύγιο πώς το λένε τέλος πάντων.
Είχαμε βαρεθεί τα πολιτικά πλακώματα στην πλατεία Ηρακλείου, τις ατέρμονες πολιτικές συζητήσεις και τις διαφορετικές μας ιδέες, έτσι είπαμε να κάνουμε κάτι που θα λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος ανάμεσά μας, αν όχι πολιτικά τουλάχιστον σαν ανθρώπους και να ξαναγίνουμε φίλοι που πραγματικά ήμασταν, άλλα οι πολιτικές μας συγκρούσεις μας είχαν κάνει να το ξεχάσουμε. Η ιδέα προήλθε από την πλευρά του ΚΚΕ Εσωτερικού και τον «Ρήγα Φεραίο», εκείνης της εποχής, συγκεκριμένα από τον Άκη Φιλιππίδη, ήταν να κάνουμε κάτι όλοι μαζί πέρα από τις πολιτικές μας διαφορές. Ο Άκης είχε επαφή με έναν ορειβατικό σύλλογο που διαχειριζόταν το καταφύγιο της Γκιώνας και έτσι έπεσε η πρόταση να πάμε για ορειβασία στην «Γκιόνα» χριστουγεννιάτικα, «τί είναι αυτό; .....» ρωτούσε ο ένας τον άλλον και απ ότι κατάλαβα ήταν, ότι θα πηγαίναμε να κάνουμε ρεβεγιόν σε ένα βουνό που θα είχε και λίγο χιόνι, «αχ τι όμορφα»! αρχίσαμε να λέμε, «άλλα καλού κακού ας έχουμε και ένα παπούτσι που να είναι για βουνό». Έτσι κατέβηκα στο μοναστηράκι ψώνισα κάτι παπούτσια που μπορούσαν να αντέξουν σε λίγο χιόνι, σακίδιο είχα όπως και υπνόσακο, για τον οποίο σκέφτηκα «βάλ’ τον και αυτόν μέσα πού ξέρεις μπορεί να μην έχει κουβέρτες αυτό το ξενοδοχείο που θα φτάσουμε!!!!!». Οι πληροφορίες έλεγαν ότι θα έχουμε και τζάκι και ότι καλό θα ήταν να πάρουμε κανένα μπουκάλι ουίσκι, άλλοι πάλη πήραν λουκάνικα και μπιφτέκια να ψήσουμε και λίγους ξηρούς καρπούς, θα περάσουμε τέλεια στο ορεινό ξενοδοχείο καταφύγιο πώς το λένε τέλος πάντων.